kimse bilmeyecek
sana bir şiir yazacağım
sonra öleceğim.
içinde isminden bir harf bile gecmeyecek
bütün hayatımı kaplayan adına inat.
şuan ağlıyorum,
bilmiyorsun,
kimse bilmiyor.
paslı bir hançer kanımı döküyor ellerinde,
bilmiyorsun.
kime anlatsam seni bana hak verir
hangi hak bana geçmişi geri getirir
bir kurşun ancak bu acıyı bitirir
gözlerin çekecek tetiği, bilmiyorsun.
şuan ağlıyorum
sen duymuyorsun
kimse duymuyor
herkes uykuda
uykuda bütün şehir,
dağ,taş,toprak
topraktaki mezar,mezardaki ölü uyuyor
seni çagırıyorum
duymuyorsun,
kimse duymuyor.
bir boşluktum
seninle doldum
yağıyorum
arkası kesilmeyen yağmurum
kan içinde çamurum
kanıyorum,bilmiyorsun.
çırpınan bu yüreğe ne diyeceksin şimdi
onca yaşadıgımız şeye
susacaksın...
gözlerine bakacagım,ürpereceksin
susacaksın...
bütün suçu ben üstleneceğim
sen gideceksin
ben öleceğim
bilmeyeceksin
kimse bilmeyecek
neden bunu yaptın demeyeceğim
bir kişinin ölümü yetmez miydi
öldürdün ikimizi birden
evet bu ölümdür düpedüz ölüm
sana nasıl anlatsam bu ölümü
her bir parçamdan ayrı çıkan ruhunu
sana neden yaptın demeyeceğim
sormayacağım neden
bir sebebin vardır elbet
belki birden de fazla bilemeyeceğim
mısralarda gizlenen sevgi büyüyecek
ben susacağım
beni yaşatan ışık
gözlerinde karanlığa düşecek
günlere düşman olacağım
çekip bütün yolları karanlığa götüreceğim
bir şiir yazacağım orada
sonra öleceğim
içinde ağır bir kağnı gibi inleyen nefesiyle gecenin
yanımdan geçeceksin
bilmeyeceksin
kimse bilmeyecek.